โดรน หน่วยงานรัฐบาลและทหารจะเป็นหนึ่งในกลุ่มแรกๆที่สำรวจโดรน

โดรน แม้ว่าโดรนจะเป็นคำที่ใช้บ่อยที่สุด แต่เครื่องบินเหล่านี้มักถูกเรียกว่าอากาศยานไร้คนขับ สำหรับความสามารถในการทำสงคราม แต่ตอนนี้อุปกรณ์มีปีกเหล่านี้ยังทำตลาดกับเด็ก วัยรุ่น ผู้ชื่นชอบเครื่องบิน RC ช่างภาพ ช่างวิดีโอ เกษตรกร และใครก็ตามที่ได้รับประโยชน์จากมุมมองใน ท้องฟ้ารอบตัวพวกเขา

โดรนเกรดทางการทหารอาจใส่ในกระเป๋าเป้สะพายหลังได้ หรืออาจมีขนาดใหญ่เกือบเท่าเครื่องบินขนาดจริงและบรรจุด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ทำลายล้างได้ โดรนเหล่านี้มีราคาหลายสิบล้านดอลลาร์และมีปีกกว้างกว่า 100 ฟุต แม้ว่าโดรนทางทหารจะได้รับการเลื่อนขั้นให้เป็นเครื่องจักรสงครามประเภทไร้เลือดและแม่นยำ แต่พวกมันก็อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ สำนักวารสารศาสตร์สืบสวนประเมินว่าเฉพาะในปากีสถานประเทศเดียว

สหรัฐฯดำเนินการโจมตีด้วย โดรน มากกว่า 400 ครั้ง ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนมากถึง 4,000 คน ในจำนวนนี้อาจเป็นพลเรือน 1,000 คน และ 200 คนเป็นเด็ก โดรนสำหรับผู้บริโภคและเชิงพาณิชย์มอบความสุขให้กับเที่ยวบินอัตโนมัติ มันอาจพอดีกับฝ่ามือของคุณและให้คุณน้อยกว่า 100ดอลลาร์ รุ่นที่แข็งแรงกว่าและขั้นสูงกว่าอาจมีราคาหลายพันและกรีดร้องขึ้นไปบนท้องฟ้า และอาจอยู่บนเรดาร์ท้องถิ่น ซึ่งอาจทำให้คุณมีปัญหากับองค์การบริหารการบินแห่งชาติ

โดรนขนาดเล็กที่ดำเนินการโดยองค์กรการค้ามีจำนวนเพิ่มมากขึ้น ธุรกิจเหล่านั้นจะได้รับประโยชน์อย่างน่าอัศจรรย์และคาดไม่ถึง โดยใช้โดรนเพื่อเพิ่มรายได้และช่วยเหลือเศรษฐกิจทั่วโลก หน่วยดับเพลิง หน่วยตำรวจ และผู้เผชิญเหตุภัยพิบัติต่างใช้โดรนในระดับหนึ่ง เพื่อประเมินสถานการณ์ที่บาดใจ ค้นหาผู้สูญหาย และช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ โดรนมีประโยชน์สำหรับการก่อสร้าง การทำแผนที่ การอนุรักษ์สัตว์ป่า การตรวจสอบท่อ และอื่นๆอีกมากมาย

ลูกกระจ๊อกยังเป็นเพียงเรื่องสนุก มนุษย์เราไม่สามารถกางปีกและบินได้ แต่เราสามารถใช้ชีวิตแทนเพื่อนที่มีปีกของเราได้ ส่องกล้องเพื่อถ่ายภาพที่น่าทึ่ง หรือเพียงแค่ซูมไปรอบๆท้องฟ้าเพื่อความสุขของมัน ไม่มีช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์เมื่อโดรนลำแรกบินขึ้นสู่อากาศ ส่วนใหญ่เป็นเพราะเป็นเรื่องของความหมายเมื่อพยายามกำหนดว่าอุปกรณ์ทางประวัติศาสตร์ใดที่มีคุณสมบัติเป็นโดรน

โดยเป็นหนึ่งในบอลลูนที่มีระเบิด ซึ่งใช้ในปี 1800 หรือไม่ เป็นจรวด V-1 รุ่นแรกที่ชาวเยอรมันนำไปใช้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองหรือไม่ ในช่วงต้นทศวรรษ 1900 กลุ่มทหารใช้โดรนซึ่งรวมถึงรุ่นที่ควบคุมด้วยวิทยุสำหรับการฝึกเป้าหมาย วิศวกรยังได้พัฒนาเครื่องบินไร้คนขับซึ่งเต็มไปด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่โดรนจริงๆพวกเขาเป็นขีปนาวุธร่อนลำแรก บางครั้งเรียกว่าตอร์ปิโดบิน และไม่ได้หมายถึงการกลับสู่ฐาน

ในช่วงสงครามเย็นสหรัฐฯ ได้เพิ่มการวิจัยเกี่ยวกับโดรน โดยหวังว่าจะใช้พวกมันแทนเครื่องบินสอดแนมที่มีคนขับ ในขณะที่สงครามเวียดนามดำเนินไป โดรนได้บินในภารกิจลาดตระเวนที่มีความเสี่ยงสูงหลายพันครั้งและถูกทำลายด้วยการยิงของข้าศึก แต่ในกระบวนการนี้ได้ช่วยชีวิตนักบินที่อาจเสียชีวิต ในเวลาเดียวกัน วิศวกรก็เริ่มติดตั้งโดรนที่มีความสามารถในการเฝ้าระวังแบบเรียลไทม์ ด้วยกล้องในตัวและความกล้าหาญที่ไม่จำกัด

โดรนสามารถเข้าใกล้แนวข้าศึกและบันทึกความเคลื่อนไหวของกองทหาร และกลยุทธ์โดยไม่ต้องเสี่ยงชีวิตมนุษย์ ในปี 2545 CIA ใช้โดรนพรีเดเตอร์ สังหารศัตรูในอัฟกานิสถานเป็นครั้งแรก ที่มีชื่อชวนขนลุก เป็นหนึ่งในโดรนทางทหารกลุ่มแรกๆที่ได้เห็นปฏิบัติการอย่างกว้างขวาง เปิดตัวในปี 1995 และขยายไปทั่วโลกตั้งแต่นั้นมา แต่ส่วนใหญ่จะใช้ในตะวันออกกลาง สามารถบินได้มากกว่า 500 ไมล์ ในภารกิจเดียวและเป้าหมายเป็นวงกลมเป็นเวลาหลายชั่วโมง

รุ่นติดอาวุธสามารถยิงขีปนาวุธที่ซับซ้อนได้ พรีเดเตอร์เป็นหนึ่งในโดรนทางทหารที่รู้จักกันดี แต่ตอนนี้เป็นเพียงหนึ่งในหลายๆการนัดหยุดงานครั้งแรก ในอัฟกานิสถานเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ในขณะที่การปฏิวัติทางดิจิทัลได้เกิดขึ้นพร้อมกับไมโครโพรเซสเซอร์ ขนาดเล็ก และความสามารถในการสื่อสารทางไกล โดรนจึงมีประโยชน์มากขึ้นเรื่อยๆสำหรับปฏิบัติการทางทหาร จากการประมาณการครั้งหนึ่ง กองทัพสหรัฐฯ มีเครื่องบินไร้คนขับประมาณ 11,000 ลำ

และอาจมีโดรน 8,000 ลำ ซึ่งหมายความว่าหนึ่งในสามของกองทัพอากาศไร้คนขับ สำหรับใครก็ตามที่กลัวยุคแห่งสงครามอัตโนมัติแบบไซไฟที่กำลังจะมาถึง วันนั้นมาถึงแล้วกองทัพสหรัฐมีโดรนสามประเภท ขนาดเล็ก ยุทธวิธี และเชิงกลยุทธ์ มินิโดรนมีขนาดเล็กและส่วนใหญ่ใช้สำหรับการตรวจตราระยะสั้น โดรนทางยุทธวิธีสามารถบินได้นานหลายชั่วโมงและไกลถึง 200 ไมล์ และใช้เพื่อประเมินเป้าหมายของศัตรู โดรนเชิงกลยุทธ์สามารถบินได้หลายวันและพกพาอาวุธได้

โดรนบางตัวใช้พลังงานจากแบตเตอรี่ในการหมุนใบพัด รุ่นที่ใหม่กว่าและมีราคาสูงกว่ามีเครื่องยนต์เจ็ตเต็มเป่าและสามารถบินได้มากกว่า 500 ไมล์ต่อชั่วโมง บินได้สูงถึง 50,000 ฟุต หรือสูงกว่านั้น โดรนบางรุ่นทำงานแบบไร้คนขับ อีกหลายคนต้องการนักบิน นักบินเหล่านั้นอาจอยู่บนพื้นดินใกล้กับปฏิบัติการ หรืออาจนั่งอยู่ในห้องควบคุมซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ เพื่อนำทางสมุนของพวกเขาด้วยการเชื่อมโยงเครือข่ายไร้สายความเร็วสูง

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีความล่าช้าสองสามวินาทีจากห้องควบคุมไปยังโดรน การชนจึงเกิดขึ้น บางครั้งนักบินกดปุ่มผิด บางครั้งพวกเขาอ่านข้อมูลเที่ยวบินที่พวกเขาเห็นบนจอภาพเวิร์กสเตชันผิด กล้องบนโดรนนั้นใช้แทนการมองเห็นจริงและประสาทสัมผัสอื่นๆของนักบินไม่ได้ โดรนขนาดใหญ่มากกว่า 400 ลำประสบอุบัติเหตุตกตั้งแต่ปี 2544 แต่ภัยพิบัติหลายอย่างก็ได้รับการหลีกเลี่ยงเช่นกัน หากการเชื่อมโยงการสื่อสารถูกตัด

โดรนขั้นสูงจะถูกตั้งโปรแกรมให้บินเป็นวงกลม หรือแม้แต่กลับไปยังฐานที่ใกล้ที่สุดโดยไม่ต้องมีคนนำทาง เช่นเดียวกับผู้ควบคุมการจราจรทางอากาศ นักบินโดรนมีความเครียดสูง แต่มักจะเป็นงานที่น่าเบื่อและซ้ำซากจำเจ โดยส่วนใหญ่เป็นการเฝ้าระวังพื้นที่สำหรับข่าวกรองและเป้าหมายที่เป็นไปได้ เนื่องจากความเหนื่อยหน่าย พวกเขาลาออกจากการเป็นนักบินประจำถึง 3 เท่า

และเมื่อเร็วๆนี้ กองทัพสหรัฐฯได้เพิ่มเงินเดือนนักบินโดรนเป็น 2 เท่า เพื่อหยุดไม่ให้พวกเขาวิ่งหาทางออก ผู้ที่เข้าพักจะได้รับการฝึกอบรมอย่างกว้างขวางในห้องเรียนแบบดั้งเดิม เช่นเดียวกับการฝึกอบรมภาคปฏิบัติที่คอมพิวเตอร์ พวกเขาดำเนินการฝึกซ้อมอย่างไม่รู้จบ จากนั้นจึงทบทวนการตัดสินใจขณะบิน โดยพยายามฝึกฝนความคิดเพื่อเลือกแนวทางที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์ใดก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการใช้กำลังร้ายแรง

เมื่อพวกเขาทำชัยชนะครั้งสำคัญได้ นักบินเหล่านี้จะได้รับเหรียญรางวัลเช่นเดียวกับคนอื่นๆและแม้ว่าตำแหน่งทางภูมิศาสตร์จะตัดขาดจากเป้าหมาย หลายคนก็ต้องทนทุกข์กับบาดแผลทางใจจากความเสียหายที่เกิดจากการโจมตีของพวกเขา ไม่ใช่โดรนทุกตัวที่สร้างความทุกข์และความโกลาหล มีโดรนมากมายสำหรับใช้ในเชิงพาณิชย์และส่วนตัวในหลายพื้นที่ รวมถึงสหรัฐอเมริกา การใช้โดรนของพลเรือนและเชิงพาณิชย์ถูกจำกัดอย่างเข้มงวด

โดยข้อบังคับการบริหารการบิน โดยคำนึงถึงความปลอดภัยเป็นสำคัญ อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้ทำให้ผู้คนหลายพันคนหยุดใช้โดรนเพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆมากมาย รวมถึงการถ่ายภาพวิดีโอ การเลี้ยงแกะ การส่งมอบผลิตภัณฑ์ และการสำรวจพืชผล หากคุณทำการค้นหาอย่างรวดเร็วผ่านเมกะสโตร์ ออนไลน์ที่คุณชื่นชอบ คุณจะเห็นว่ามีโดรนให้บริการมากมาย บางอันราคาไม่ถึง 100 ดอลลาร์ อื่นๆราคาหลักพัน โดรนมี 2 ประเภทกว้างๆได้แก่ ปีกคงที่และโรตารี

แต่ละประเภทมีจุดแข็งและจุดอ่อน โดรนปีกคงที่สามารถปล่อยด้วยมือได้ แต่บ่อยครั้งที่พวกเขาต้องการทางวิ่ง แต่โดยทั่วไปแล้วพวกมันเร็วกว่า และสามารถบินได้นานกว่าพี่น้องโรตารีมาก ตัวเลือกหนึ่งคืออีบี เซนส์ฟลาย ซึ่งเป็นโดรนปีกคงที่ที่ออกแบบมาเพื่อวัตถุประสงค์ในการทำแผนที่โดยเฉพาะ โยนขึ้นไปในอากาศและเดินตามเส้นทางที่ตั้งโปรแกรมไว้ล่วงหน้า ถ่ายภาพความละเอียดสูงที่รวมเข้ากับแผนที่และแบบจำลอง 3 มิติ

สามารถครอบคลุมพื้นที่มากกว่า 4 ตารางไมล์ ในเที่ยวบินเดียว เกษตรกรเป็นลูกค้าหลัก เนื่องจากสามารถใช้โดรนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำการเกษตรและเพิ่มผลผลิตอีบี ขายปลีกมากกว่า 10,000 ดอลลาร์ อะกริโบทิกซ์ ฮอร์เน็ต LR เป็นโดรนปีกคงที่อีกรุ่นหนึ่ง และเช่นเดียวกับอีบี โดรนนี้มีจุดประสงค์เพื่อการเกษตรเป็นส่วนใหญ่ มีปีกกว้าง 6.4 ฟุต และบินด้วยความเร็วมากกว่า 30 ไมล์ต่อชั่วโมง มันสามารถบินได้เกือบหนึ่งชั่วโมงครึ่งก่อนที่จะต้องบินลงมาเพื่อชาร์จไฟใหม่ แทนที่จะเสนอทางเลือกในการซื้อเพียงอย่างเดียว อะกริโบทิกซ์ให้หน่วยเช่าแก่ลูกค้าในราคาต่ำกว่า 2,000 ดอลลาร์

อ่านต่อได้ที่ : เครื่องสำอาง ให้ความรู้เกี่ยวกับการเลือกเครื่องสำอางดูแลผิว