โรคคอพอก เรื่องผิดที่จะพิจารณาฟลูออโรซิสเป็นโรคในท้องถิ่น ที่มีอาการเฉพาะในรูปแบบของรอยด่าง ฟัน โรคนี้เป็นโรคทั่วไปที่มีอาการรุนแรงแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับปริมาณฟลูออไรด์ ระยะเวลาในการสัมผัสกับผู้ป่วยและอายุ นอกจากนี้ การจำกัดพื้นที่เฉพาะทำให้เราสามารถพิจารณาฟลูออโรซิสเป็นโรคประจำถิ่นได้ ฟลูออโรซิสโฟกัสค่อนข้างแพร่หลายไปทั่วโลก ในประเทศของเรา ฟลูออโรซิสมีเฉพาะถิ่น ในภูมิภาคที่ไม่ใช่เชอร์โนเซมตอนกลาง คาบสมุทรโคลา
รวมถึงไซบีเรียตะวันตก และบางโซนของภูมิภาคมอสโก ฟลูออโรซิสเอนเดมมิคได้รับการจดทะเบียนในต่างประเทศในแอฟริกาเหนือ สหรัฐอเมริกา อินเดีย อิตาลี เม็กซิโกและประเทศอื่นๆ ที่มีความเข้มข้นของฟลูออรีนในน้ำดื่มตั้งแต่ 6 ถึง 14 มิลลิกรัมต่อลิตร การป้องกันโรคฟลูออโรซิสประกอบด้วย การจัดระบบน้ำประปาจากแหล่งที่มีปริมาณฟลูออรีนต่ำกว่า และในกรณีที่ไม่มีแหล่งดังกล่าว ในการขจัดฟลูออไรด์ของน้ำด้วยวิธีการพิเศษ นักวิทยาศาสตร์บางคนชี้ให้เห็น
บทบาทในการปกป้องวิตามิน C,A และ D รังสีอัลตราไวโอเลต ตลอดจนการเพิ่มปริมาณแคลเซียมในอาหาร โรคฟันผุเป็นครั้งแรกที่ฤทธิ์ต้านฟันผุ ของฟลูออรีนเกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 30 ของศตวรรษที่ผ่านมา ในเวลาเดียวกัน มีความพยายามที่จะรักษาโรคฟันผุด้วยโซเดียมฟลูออไรด์ ตามผลงานของลูคอมสกี้ แคลเซียมฟลูออไรด์ที่สะสมในช่วงระยะเวลา ของการสร้างฟันปกป้องพวกเขาจากปัจจัยก้าวร้าวต่างๆ ของสภาพแวดล้อมในช่องปาก
ปริมาณฟลูออรีนในน้ำดื่มน้อยกว่า 0.5 มิลลิกรัมต่อลิตร ช่วยลดความต้านทานของฟันต่อกรดและแบคทีเรียส่งเสริมการเกิดฟันผุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับน้ำที่ได้จากแหล่งน้ำผิวดิน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริโภคฟลูออรีน น้ำดื่มได้รับฟลูออไรด์ในหลายประเทศทั่วโลกน่าเชื่อที่สุด ข้อมูลที่เป็นของแข็งเกี่ยวกับฤทธิ์ต้านการเกิดฟันผุของน้ำ ที่มีฟลูออไรด์ได้ในสหรัฐอเมริกา แคนาดา บริเตนใหญ่ ฮอลแลนด์ ฮังการี สวีเดนและประเทศอื่นๆ
ดังนั้นในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2488 ผู้คนมากกว่า 50 ล้านคนใช้น้ำผสมฟลูออไรด์และมากกว่า 180 ล้านคนทั่วโลก ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2502 น้ำดื่มฟลูออไรด์ได้ประสบความสำเร็จในประเทศของเรา เป็นครั้งแรกที่น้ำได้รับฟลูออไรด์ที่มาจากแม่น้ำ ซึ่งเลี้ยงด้วยน้ำหิมะที่มีแร่ธาตุต่ำ น้ำยังได้รับฟลูออไรด์ในเมืองขั้วโลกอื่นๆด้วย เพื่อเป็นการป้องกัน แนะนำให้ใช้ยาสีฟันและยาอายุวัฒนะที่มีฟลูออไรด์ การบริโภคผลิตภัณฑ์ที่มีฟลูออไรด์ก็แนะนำเช่นกัน
โรคฟันผุไม่เพียงเกี่ยวข้องกับ การบริโภคฟลูออรีนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการขาดวาเนเดียม โพแทสเซียม โซเดียม โมลิบดีนัม เซอร์โคเนียมและองค์ประกอบอื่นๆในน้ำ การทดลองสร้างฤทธิ์ต้านฟันผุของแมงกานีส ในปริมาณปานกลาง ในขณะที่ปริมาณโลหะนี้สูงและต่ำจะลดความต้านทานต่อโรคฟันผุ การพัฒนาของโรคฟันผุได้รับการส่งเสริม โดยความเป็นกรดที่เพิ่มขึ้นในช่องปาก จุลินทรีย์ การดูแลทันตกรรมที่ไม่ดี การถ่ายทอดทางพันธุกรรม
ความผิดปกติของฮอร์โมนและปัจจัยอื่นๆ ควรคำนึงถึงความซับซ้อนของปัจจัยเหล่านี้ เมื่อดำเนินมาตรการป้องกัน ธาตุที่จำเป็นอีกประการหนึ่งสำหรับชีวิตมนุษย์คือไอโอดีน การบริโภคไอโอดีนไม่เพียงพอในร่างกาย ขัดขวางการสังเคราะห์ฮอร์โมนไทรอกซิน ตามด้วยการขยายตัวแบบกระจายชดเชยของต่อมไทรอยด์ อันเป็นผลมาจากการทำงานมากเกินไปและ โรคคอพอก ที่เรียกว่าพัฒนาขึ้น
อย่างไรก็ตาม การได้รับไอโอดีนไม่เพียงพอเป็นเวลาอาจทำให้เกิดการเจ็บป่วยที่ร้ายแรงถึงขั้นเครททินิสซึมนี่คือภาวะสมองเสื่อม ซึ่งเป็นการละเมิดการเจริญเติบโตการพัฒนาทางร่างกาย และทางเพศสัดส่วนของร่างกายที่มีลักษณะเฉพาะ อาการหูหนวกพัฒนาใน 70 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยดังกล่าว
ความต้องการไอโอดีนของผู้ใหญ่ในแต่ละวันคือ 150 ถึง 200 ไมโครกรัม 2 ต่อ 3 ของไอโอดีนเข้าสู่ร่างกายด้วยอาหารจากพืชและสัตว์ และเพียง 20 ไมโครกรัมกับน้ำ ไอโอดีน 10 ถึง 15 ไมโครกรัมจะเข้าสู่ร่างกายในอากาศ
การควบคุมปริมาณไอโอดีนในสิ่งแวดล้อม ดำเนินการตามระดับในน้ำ เนื่องจากปริมาณไอโอดีนในน้ำที่ลดลงสะท้อนถึง การขาดสารไอโอดีนในสื่ออื่นๆ รวมทั้งดินและพืช กล่าวคือในอาหารในเรื่องนี้ปริมาณไอโอดีนในน้ำของอ่างเก็บน้ำ ถือเป็นตัวบ่งชี้ทางอ้อมของความพร้อมของไอโอดีนในพื้นที่ที่กำหนด นี่เป็นตัวบ่งชี้ถึงอันตรายของการเกิดโรคคอพอกเฉพาะถิ่น จุดโฟกัสของคอพอกเฉพาะถิ่นกระจายอยู่ทั่วโลก ซึ่งมักพบในพื้นที่ภูเขาที่ประชากรใช้น้ำที่มีแร่ธาตุต่ำ
พบจุดโฟกัสดังกล่าวจำนวนมากที่สุด ในเขตภูเขาของสหรัฐอเมริกา สวิตเซอร์แลนด์ ออสเตรีย อิตาลี ฝรั่งเศส ในเอเชียกลาง ทางตอนเหนือของอินเดีย ในเทือกเขาอัลไต ในคอเคซัส เทือกเขาอูราลและทรานส์คาร์พาเทีย มีจุดโฟกัสและคอพอกแบนในประเทศของเรา ได้แก่ ภูมิภาคมอสโก เลนินกราด คอสโตรมาและภูมิภาคของภูมิภาคโวลก้าตอนกลาง ที่น่าสนใจคือในเมืองใหญ่และพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่น แม้แต่ในจุดโฟกัสคอพอกไม่แสดงออกในรูปแบบรุนแรง
คุณลักษณะนี้เกิดจากการใช้อาหารจำนวนมาก ที่อุดมไปด้วยไอโอดีน ผัก อาหารทะเล ตัวอย่างเช่น ในน้ำประปาของมอสโกและเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ไอโอดีนมีเพียง 1.5 ไมโครกรัมต่อลิตรเท่านั้น อย่างไรก็ตาม อาหารของชาวเมืองเหล่านี้ถูกครอบงำด้วยสินค้านำเข้า และในเรื่องนี้ไม่พบการเพิ่มขึ้นของความถี่ของโรคคอพอกเฉพาะถิ่น บางครั้งโรคคอพอกที่เกิดเฉพาะถิ่น จะเกิดขึ้นในบริเวณที่มีไอโอดีน ซึ่งในปริมาณค่อนข้างสูงในน้ำ
อย่างไรก็ตามไอโอดีนในพื้นที่เหล่านี้เป็นรูปแบบที่ย่อยไม่ได้ ที่เกี่ยวข้องกับสารฮิวมิก คุณลักษณะดังกล่าวของพฤติกรรมของไอโอดีนในสิ่งแวดล้อมนั้นสังเกตได้ เมื่อใช้น้ำที่มีสีสูงและออกซิไดซ์ได้บ่อยกว่าจากบ่อเหมือง นี่แหละที่เรียกว่าน้ำพรุ โรคคอพอกชนิดเดียวกันที่พบในภูมิภาคโปลตาวาในยูเครน บทบาทสำคัญในการป้องกันโรคคอพอกเฉพาะถิ่น คือการเสริมไอโอดีนของเกลือแกง การใช้ผลิตภัณฑ์อาหารที่นำเข้า ในสถานการณ์ที่ยากลำบากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การใช้ยาไอโอดีน จำนวนเงื่อนไขทางพยาธิวิทยาระหว่างตั้งครรภ์ และการคลอดบุตรในสตรีที่มีภาวะโฟกัสเฉพาะถิ่นลดลง หลังจากการป้องกันโรคไอโอดีนในระหว่างตั้งครรภ์ สุดท้ายนี้ต้องระลึกไว้เสมอว่าไอโอดีนเป็นผู้นำ แต่ไม่ใช่ปัจจัยเชิงสาเหตุเพียงอย่างเดียวในคอพอก ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเป็นที่ทราบกันดีว่าการพัฒนาของโรคคอพอกเฉพาะถิ่นในประชากร โดยการบริโภคแมงกานีส โคบอลต์ ทองแดงและตะกั่วที่มากเกินไปไม่เพียงพอ
ตลอดจนปริมาณคาร์บอนมอนอกไซด์และสารพิษอื่นๆ ในอากาศที่เพิ่มขึ้น ทองแดง โคบอลต์ แมงกานีส ซีลีเนียม สังกะสี นิกเกิล เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับร่างกายมนุษย์ อย่างไรก็ตาม เส้นทางน้ำของสารเหล่านี้มีความต้องการ จากหนึ่งในร้อยถึงหลายเปอร์เซ็นต์ ในเรื่องนี้โรคที่พัฒนาโดยขาดและส่วนเกินขององค์ประกอบเหล่านี้ จะได้รับการพิจารณาในส่วนที่เกี่ยวข้อง
อ่านต่อได้ที่ : รอยสัก รอยสักผู้ชายมีงูที่แขนอธิบายรายละเอียดได้ ดังนี้
